Un campesín
Iago Prytherch ye’l so nome, anque, a dicir verdá,
ye un paisanu normal de los coteros pelaos de Gales
que guarda de la ñube delles oveyes nun abrigadal.
Demozando remolacha, esbillando la piel verde
de los tucos mariellos con un biecu mediu cuciu
de satisfacción, o rompiendo la tierra grebo
nun mar tiesu de terrones que rellumen nel aire.
Asina pasa los díes, un gapu de gayola n’elli
ye más raru que’l sol que fiende les mexelles
del cielu esgamiáu, acasu, una vez a la selmana.
Y dempués, pela nueche, veslu embaecíu na so siella
inmóvil, a nun ser cuando s’abanga pa cuspir nel fueu.
Hai daqué que da llerza na vacuidá de la so mente.
La so ropa, seízo pol sudor de los años
y el tratu colos animales, choca al espíritu
pulíu, amás d’afectáu, pola so austera naturalidá.
Con too, ye’l to prototipu, quien, estación tres estación,
bregando col acosu l’agua y el desgaste del vientu
llinda la so reciella, un fortín impenetrable
que nun cai siquier nel trafulgu de la muerte.
Acuérdate d’elli, pues tamién ye un vencedor de guerres,
calteniéndose como un árbol baxo les estrelles fisgones.
No hay comentarios:
Publicar un comentario